นักวิจัยได้ศึกษาว่ายีนในเซลล์ประสาทเปิดและปิดอย่างไรเพื่อตอบสนองต่อการทำงานของสมอง โดยหวังว่าจะได้รับข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับความเป็นพลาสติก ด้วยการถือกำเนิดของเทคโนโลยีการจัดลำดับยีนปริมาณงานสูง การติดตามยีนในลักษณะนี้จึงกลายเป็นเรื่องง่าย แต่ยีนเหล่านั้นส่วนใหญ่เข้ารหัสโปรตีน ซึ่งเป็นม้าทำงานที่แท้จริงของเซลล์
ซึ่งระดับของยีนนั้นยากต่อการเฝ้าติดตามมากกว่า การกระโดดลงไปในส่วนลึกของสระและดูว่าโปรตีนชนิดใดมีความสำคัญต่อการเป็นพลาสติกของสมอง ทีมงานได้ออกแบบระบบที่พวกเขาสามารถแนะนำกรดอะมิโนที่ติดแท็กพิเศษ ซึ่งเป็นหนึ่งในองค์ประกอบสำคัญของโปรตีน เข้าไปในเซลล์ประสาทชนิดเดียวในแต่ละครั้ง เมื่อเซลล์สร้างโปรตีนใหม่ พวกเขาจะรวมกรดอะมิโน อะซิโดนอร์ลิวซีน เข้าไว้ในโครงสร้าง โดยการติดตามว่าโปรตีนใดมี azidonorleucine เมื่อเวลาผ่านไป นักวิจัยสามารถตรวจสอบโปรตีนที่สร้างขึ้นใหม่และแยกความแตกต่างจากโปรตีนที่มีอยู่ก่อนได้ กลุ่มของ Cline ใช้ azidonorleucine เพื่อติดตามว่าโปรตีนชนิดใดถูกสร้างขึ้นหลังจากที่หนูทดลองมีกิจกรรมของสมองเพิ่มขึ้นอย่างมากและแพร่หลาย โดยเลียนแบบสิ่งที่เกิดขึ้นในระดับที่เล็กกว่าเมื่อเราสัมผัสกับโลกรอบตัวเรา ทีมงานมุ่งเน้นไปที่เซลล์ประสาทคอร์เทกซ์กลูตามาเตอจิกซึ่งเป็นเซลล์สมองหลักที่รับผิดชอบในการประมวลผลข้อมูลทางประสาทสัมผัส